Om 5 voor 4 in de ochtend zitten we in de dinghy en varen we door het duister naar het vaste land om een tour over het eiland te maken. Onze hoofdattractie zijn 3 kratermeren. 
Helaas is de chauffeur in geen velden of wegen te bekennen. Nadat we de ‘touroperator’ uit zijn bed hebben gebeld is hij er vrij snel.
Hij lijkt vast van plan de verloren tijd in te halen en met een snelheid van 100 km/uur slalomt hij tussen wegversperringen, mensen, honden, kippen, koeien en inhalende tegenliggers op de enige ‘snelweg’ die Flores rijk is. Na 3 uur - in plaats van wat gangbaar is: 4 uur – bereiken we de kratermeren van Kelimutu. Drie meren met elk hun eigen kleur. We zien smaragdgroen, jadegroen en diep donker flessengroen. Adembenemend mooi. Die kleuren varieren per dag. Op het hoogste punt 
staat een pyramidevormig monument met een trap. Hier genieten we van het wijdse uitzicht op een van de onderste treden. Als we na enige tijd opstaan, staan de overige toeristen – het overgrote deel Indonesiers - ook op. De fascinatie voor ons toeristen is groot. Regelmatig worden we gefotografeerd en maar al te vaak wordt er een selfie gemaakt door iemand die me net voorbij is gelopen. Als we naar de parkeerplaats lopen poseert er nog een aapje voor ons. We voelen ons rijk.
Op de terugweg – Paul heeft de chauffeur op het hart gedrukt dat ‘Hati Hati’ (slow slow) 
wat ons betreft helemaal ok is – ontpopt onze chauffeur zich langzaam als een zeer aimable man. Kennelijk is hij meer een middag- dan een ochtendmens. We hebben een koffiebreak en daarna bereiken we via een onverharde weg (arme auto) de Cocabeach. Een prachtig plekje met gekleurde vissersboten en hutjes van palmbladeren. Daar wordt voor ons een heerlijke maaltijd bereid. Met vis die eerder op de dag gevangen is. We rijden terug naar de boot. Onderweg is er nog een stop bij familie van de chauffeur omdat Marieke en ik nodig naar de WC moeten. We treffen als WC een golfplaten hokje met een gat in de vloer. Buiten worden kommen water neergezet om door te spoelen. Als ik handenwasbewegingen maak krijg ik een
slang, zeep en een handdoek aangereikt. Ik bedank ze hartelijk. Terug bij onze baai maken we het bijbootje los. We worden uitgezwaaid door de chauffeur.
Nadat we nog even een frisse duik hebben genomen lichten we het anker. Good bye Wodong. Het is 5 uur ’s middags. We hebben besloten de nacht door te varen en hopen de volgende ochtend in Riugg aan te komen. Dat moet een snorkelparadijs zijn. Er is weinig wind helaas. Dat betekent motoren. We zijn daar niet gek op, maar er zit niets anders op. Binnen een uur trekt de wind lekker aan. Zodra hij boven de 8 knopen is hijsen we de zeilen. Nadat 
Monique ons voorzien heeft van een heerlijke maaltijd gaan Michel en zij naar hun kooi. Marieke, Paul en ik doen de eerste shift. De wind wakkert gestaag aan en binnen de kortste keren heeft Paul 2 riffen in het zeil gezet. Ik houd van zeilen in het donker. Af en toe een gesprek, dan weer een tijd stilte. Ieder met zijn eigen gedachten, genietend van de stilte van de nacht, de lichtjes op het water (bioluminicentie), het geluid van de wind en het water, de eindeloze sterrenhemel. Deze nacht is Jupiter onze ‘richtster’. Stralend wijst ze ons de weg. We zeilen door tot 1 uur. Monique is dan al op het dek en we wekken Michel. Shift 1 gaat op één oor. Ik merk niet dat de motor aan gaat., of dat hij weer uit gaat. De wind bij shift 2 is behoorlijk wisselvallig. Het is allemaal Part of the Game.
Om 5 uur neemt shift 1 het roer weer over. We varen zo’n 6 knopen per uur. Langzaam kondigt de zon zich achter ons aan en wordt de horizon weer zichtbaar. De eerste contouren van de rode bol.......wauw!!! Dit beeld verveelt echt nooit. We eten een banaan en Paul maakt havermout voor ons. We genieten in stilte. Monique en Michel voegen zich bij ons. In plaats van bij het dorp besluit Paul voor een eilandje te ankeren. Hier moet het goed snorkelen zijn. Terwijl we voor anker gaan – goed uitkijken dat we het rif in tact laten – stroomt het witte strand van het eiland vol met dagjes- mensen die ons nieuwgierig gadeslaan en uitbundig naar ons zwaaien. De prachtigste en primitiefste bootjes brengen de locals van en naar het eiland.
Zodra we liggen gaan we met de dinghy op zoek naar een goede plek om te snorkelen.
Naast prachtig koraal en vele soorten zeeanemonen en ander moois zien we lionfishes, clownfishes, zebravisjes, oranje zeesterren met zwarte stippen en felblauwe zeesterren. Op het strand vele sand dollar schelpen. Platte schelpen met een zeester op hun rug getekend. Miraculeus. Ik verzamel wat mooie exemplaren en andere schelpen en voel me gelukkig.
Vandaag lekker uitgeslapen en daarna weer gesnorkeld. Wat is de onderwaterwereld toch schitterend. De rest van de dag luieren we wat. We doen een wasje, gaan op in onze boeken, genieten van de zon ... Vanmiddag gaan we richting de Komodo eilanden. Daar zullen we jullie later op de hoogte brengen van onze nieuwe nemo-ervaringen.
Tekst: onze gast Jane
Reacties