In tegenstelling tot de schrijver van het vorige blog hebben wij de wintersport niet ingeruild voor een trip naar de Full Circle. Dan moet er wel heel wat gebeuren en Paul kan zich daar iets bij voorstellen. Die kent 
ons favoriete skigebied op zijn duimpje en verheugt zich nu al op het eventueel skiën volgende winter.
Maar wanneer gaan we dan toch nog naar de Full Circle? Want dat dat nog moest gebeuren voor het te laat is stond wel vast. De mogelijkheden binnen de FC-reisplanning en onze agenda’s waren beperkt. Waar een wil is is een weg is weer gebleken. Beetje schuiven. Ons mailtje met de mogelijk
reisdatum werd met groot enthousiasme beantwoord. Jaaaaaa, het kan. Precies vier weken nadat we gestrand waren voor de Brennerpas wegens de hevige sneeuwval en lawines en een reis van normaal 12 uur 2 dagen duurde, zetten we voet op warm Saint Lucia. Wat een contrast. De taxirit van het vliegveld naar Rodney Bay waar Paul en Monique op ons wachten duurde natuurlijk veel te lang. Samen met de andere gast Marjolein onze chauffeur Kevin gek gezeurd met de vraag...zijn we er al bijna?
Het weerzien was heerlijk en voetzetten op de Full Circle voelt altijd als thuiskomen. Alleen daar hoef je niks. Na de beruchte rumpunch en de lichte maaltijd was het tijd om naar bed te gaan met het vooruitzicht dat we i.v.m. de windverwachtingen voor de aankomende dagen het beste zondag direct konden vertrekken.
Op naar Martinique. Hoe zo rustig “inslingeren” zoals voorgaande keren. Windkracht rond 25 knopen met uitschieters naar 30 en flinke golfslag. Voor landrotten 
best heftig. We hebben het er goed van af gebracht. Wat kunnen Maria kaakjes toch lekker zijn. De complimenten van Paul en Monique omdat we het hadden doorstaan. We hebben al eens een Full Circle zeildiploma gekregen, maar deze reis zijn we gepromoveerd. Zo trots als een pauw waren we.
Het was het weekend van carnaval. Daar weten ze op Martinique qua geluid ook wel weg mee. De verkleedpartij blijft beperkt tot wat glitter en glamour maar de
muziek was goed hoorbaar op de boot. Gelukkig geen paard op de gang, bloemkolen of ander Nederlands carnavals-genre. We konden er mee leven. Bijkomend voordeel van het zeilen naar Martinique is dat Paul iedere morgen na zijn loopje bij de locale bakkertjes in de diverse mooie baaien heerlijk brood kon scoren. Daarnaast is je abonnement van je mobiel daar gewoon geldig en er komen euro’s uit de muur. Frankrijk maar toch heel anders.
Het was weer genieten. Wat gaan het zeker missen zo af en toe naar de Full Circle. Bepaalde mooie bestemmingen niet gedaan zoals Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika. Achteraf soms een beetje ...... hadden we maar! Ook het stalken op marine-traffic (waar zijn ze ?) gaat binnenkort tot het verleden behoren. Daar staat tegenover dat Paul en Monique een nieuwe uitdaging aangaan en wellicht is dat wat meer in de buurt. Daar kijken we zeker naar uit.
Anja Pappe (en Sjaak ook natuurlijk)
